Hier zijn we dan weer eens.
Selfiemomentjes van maandag en vrijdag.
Waren drukke (school)dagen voor ons.
Ze willen altijd heel graag naar ons, na school!!
Niet naar school gaan, ze vinden het allebei niet fijn.
Ze missen hun vriendjes en vriendinnetjes, en zelfs de juf.
Komt wel weer.
Nu bijkomen 🙂
Extra deze keer.
Vrijdag zijn ze er niet.
En ze hebben een lange vakantie tenzij de beslissing om basisscholen ook te sluiten terug wordt gedraaid.
Maar dat zal wel niet.
Bij deze selfies had ik een beetje hulp.
Enne, ik was ook jarig gisteren.
Ironisch dat mijn bescheiden fuifje de saaiste en meest fuifloze periode inluidde die we ooit gekend hebben.
Alleen maandag nog even halen en dan vakantie!!!
Ook voor opa en oma.
Die nieuwe editor is nog steeds niet naar mijn zin.
Kleine plaatjes, grote plaatjes…
Waar ik ‘vroeger’ 5 minuten bezig was met een post met foto’s ben ik nu al een half uur aan het k*, eh, een half uur bezig.
Maar goed, het kleine plaatje is wel aanklikbaar.
PC is weer terug.
En wij ook.
Maar eerst…….
En laatste foto……
v.l.n.r.
Max
Jeroen (mijn oudste) broer van Kim & DE lievelingsoom van Bram & Max
Kim ( mijn jongste)
En Bram.
💙💙💗💙
Ondanks de tijd waarin we leven, er toch maar een klein feestje van maken.
Niet van vandaag, maar van afgelopen maandag.
Geen jongetjes vandaag.
Ze moesten naar de tandarts.
Dagje rust dus.
Ook niet erg.
Hij moet nog lang genoeg groot zijn.
En als hij moe is……!
Over moe gesproken.
Ik ben het ook.
Beetje moe van alles.
Medicatie nog niet goed ingeregeld.
De maatregelen rond Corona, nu het vuurwerk.
Hans die volgende week 65 wordt.
Mijn verjaardag 2 weken later.
Kerst.
(Dagje Kerst bij mijn zus kijk ik enorm naar uit.)
De familie niet (meer) bij elkaar kunnen krijgen.
En dit niet alleen vanwege Corona.
Moet ik ook niet meer willen denk ik.
Volgende week lekker dagje, en nachtje weg samen.
Gewoon even weinig zin in dingen hebben.
Mag ook wel keertje klagen toch?
En daar zijn we weer.
Wat een gezelligheid.
Bram was met andere dingen bezig.
Moet ook kunnen.
Ik denk dat een aantal van jullie ook wel naar de uitreiking van de televizier ring hebben gekeken.
Het programma, Over mijn lijk, van Tim Hofman heeft gewonnen.
Een opmerking van één de deelnemers stond en staat mij zo bij.
Ik vind deze zo mooi.
Want hij is zo waar.
En wat kunnen mensen het elkaar soms moeilijk maken.
Maar, alles komt goed.
