Over thuis

Op een paar hele kleine dingetjes na is de woonkamer en mijn werkplek klaar.
We waren druk, erg druk.
We hebben naast een gewone eettafel ook een bartafel.
Altijd gehad. Lievelingsplekje van veel mensen.
We hebben een nieuwe gekocht
Daar zit een leren labeltje op van het bedrijf waar we hem gekocht hebben.

Het mooiste is dan om mijn plekje in dezelfde stijl te maken.

Dat is gelukt.
Kijk hoe mooi!!

Mijn nieuwe bureau, beetje donkere foto.

Mijn mini pc, maar wat een power!!! Ik had hiervoor een desktopcomputer. Die heeft mijn oudste kleine vriendje nu.

 

Kijk dat labeltje dan 🙂

De kleine klusjes zijn de verwarmingsbuizen wegwerken.
Wordt aan gewerkt.
En dan is de woonkamer klaar.
Ik schreef er hier al eerder over.

Het is echt zo gaaf, ik ben er elke dag weer zo blij mee.

Niet zo verwonderlijk als je een paar weken hier hebt zitten ‘werken’ ❤ヅ

 

 

 

 

 

Schoonzonen/dochters

Rechts, als het goed is kunnen jullie zien hoe onze familie een beetje in elkaar steekt.

Mijn dochter was getrouwd met Hans zijn zoon.
Mijn (stief)zoon.

Hans zijn zoon was getrouwd met mijn dochter.
Hans zijn (stief)dochter
Ter verduidelijking, Hans en ik zijn nog steeds getrouwd.

Maar goed, dat maakte wel dat mijn dochter ineens ook mijn schoondochter was.
Daar hoefde ik geen band mee op te bouwen.
Ik was en ben gek op dat kind!
Behalve dat het Hans zijn (stief)dochter is werd het ook zijn schoondochter.

Hetzelfde geldt voor Paul.
Mijn (stief)zoon werd mijn schoonzoon.
Bijzondere band heb ik daarmee.
Hij zei altijd al dat ik met twee bezems vloog, die van(stief)moeder en die van schoonmoeder.

Inmiddels is Paul een ex schoonzoon, maar nog steeds een (stief)zoon.
En Kim is behalve mijn dochter, mijn ex schoondochter,en een (stief)dochter en ex schoondochter van Hans.

Volgen jullie het nog?

Inmiddels heeft Paul een nieuwe vriendin en moet ik wennen aan een nieuwe schoondochter.
Ze is lief.
Lief voor onze kleine vriendjes.

De jongetjes zijn zo flexibel en gek met haar.
Maar wat had ik het er moeilijk mee.

Gaat goed nu.
Eigenlijk heel goed.

Welkom Esmee!!!

Wegen en zo

Paar weken heb ik mijzelf niet gewogen.
Oké, niet kunnen wegen, want batterijtjes van de weegschaal waren leeg.
Stond er net even op, (Schrik) morgenochtend nog eens proberen 🙂

Ik koop trouwens mijn batterijtjes (bijna) altijd  hier.

 

Oops

Al jaren, echt al jaren, wil ik iets anders in de woonkamer.
Qua kleur.
Beetje qua stijl.
Het was/is hier geel/oranje, gescheiden door een latje ergens halverwege op de muur.
Boven dus geel, géén kanariegeel, onder oranje, géén mandarijntjesoranje.

We zijn begonnen!!

Eindelijk.
Maar.
Voor het af is zijn we een poosje verder.
Allebei niet de jongste meer.
Hoewel de selfie momentjes op maandag elke week iets anders laten zien 🙂

Maar we zullen gedoseerd niet gedoceerd 🙂 aan het werk moeten.
Allebei.

Goed begin ….?!

Dat het maar weer een fijn jaar mag worden.

Ik ben het jaar goed begonnen.
Op de 1e dag van het nieuwe jaar zaten we de hele dag in de sauna, was fijn.

Op de 2e dag van het nieuwe jaar zag ik in de post NL app dat er die dag een bekeuring op de mat zou vallen.
We hadden er al een vermoeden van maar valt toch altijd weer tegen.
Beter kijk ik niet meer in die app, word je alleen maar onrustig van.

Wel ook nog naar de sportschool geweest, dus bij elkaar goed bezig.
Toch? 🙂

Ik herhaal……!!

Bij Naomi las ik een mooi stukje.
Donderdag maakte ik toch iets mee en ga proberen het een beetje knap op te schrijven.
Dat is wel een dingetje.

Afgelopen donderdag ging mijn telefoon.
‘Huisarts’ stond er op mijn scherm.
Iedereen die een beetje op de hoogte is van mijn ziekteverleden weet dat ik me dan rot schrik.
Zo ook deze keer dus gaf de telefoon aan Hans.
De assistente van de huisarts.
Eerst vond ik het nog wel lief dat ze belde totdat we erachter kwamen dat ze dacht dat ik nog in het ziekenhuis lag.
Blindedarmontsteking.

Ik bedoel, ik ging op de fiets naar de SEH en was de volgende dag alweer thuis maar dat terzijde.
Ik krijg de telefoon!!!

Of ik wel wist dat ik elke drie maanden naar de diabetesverpleegkundige moest.
Oké.
Van mijn andere huisarts die helaas met pensioen is hoefde ik maar eens per jaar, gewoon om het in de gaten te houden.

Maar goed.
Elke drie maanden naar de diabetesverpleegkundige dus.
Elke drie maanden nuchter bloed laten prikken.
Ze heeft me vijf keer verteld wat nuchter bloed prikken inhoudt.
Ze heeft me vijf keer verteld dat ik de medicijnen die ik niet slik voor mijn suiker mee moet nemen naar de diabetes verpleegkundige.
Dat ik daar geen medicijnen voor slik heb ik haar natuurlijk ook vijf keer laten weten.
En dan durft ze te zeggen: “Ja, dat zei u al.”
Ze herhaalde het weer en weer en weer.
Er was werkelijk geen speld tussen te krijgen.
Ze liet me geen moment aan het woord, laat staan uitpraten!!

Toen was ik het zat!

“Lieve assistente, ik ben een vrouw van bijna 60 jaar. Ik begreep de 1e keer al wat u bedoelde.
Ik weet waarvoor ik bloed moet laten prikken.
Ik weet dat dat nuchter moet en ik weet ook wat dat is”!
Assistente: “ik begrijp dat u het begrijpt, maar ik herhaal het nog 1 keer”.

Een kwartier duurde het gesprek.
Het eindigde ermee dat ze mij beterschap wenste!!
Huh, waarom?
Omdat ik in het ziekenhuis had gelegen.
“Lieve assistente, u hoeft mij geen beterschap te wensen, ik herhaal, u hoeft mij géén beterschap te wensen. Ik ben niet ziek.
Fijne dag”.

Assistente: Ook fijne dag maar ik herhaal…….”.
Ze herhaalde niets meer.

Ben zomaar bang dat er meer van dit soort gesprekken zullen gaan volgen met deze huisartsassistente!!
Want het zal duidelijk zijn dat ik echt niet eens per drie maanden……..!
Oh nee, ik hoef het niet te herhalen, het is klaar 🙂

Het werd zomer….

De temperatuur loopt gestaag op hier in huis.

En boven, daar is het…… 33° !!
35° inmiddels.
Ik denk het slapen maar over te slaan.

Dingen gaan ook gewoon door.
Gisteravond lag ik in bed en bedacht me dat een zelfreinigend huis wel heerlijk zou zijn.

Dacht eens origineel te zijn.

Zelfreinigend huis

P.S ik wilde hier nog iets zeggen, maar weet niet meer wat!
Oh ja, het liedje van: Het werd zomer…. van Rob de Nijs.
Ik heb het altijd goed gevonden.

De nieuwe koelkast I

Wij maken wat mee hoor hier 
Vorige week een tijdelijke kroon gehad, volgende week de nieuwe halen.
Zat al een tijdje in de planning maar voelde me er nooit goed genoeg voor.
Dat zegt iets over mij 🙂

Maar……………..

We hebben een nieuwe koelkast gekocht, eindelijk na 15 jaar.
Mooi ding.
De 1e die ze brachten die was beschadigd.
Zaten we ineens met 2 koelkasten hier, want de oude was nog niet ontdooid dus die namen ze niet mee.
Het duurde en duurde, dus de nieuwe moesten we gewoon in gebruik gaan nemen in afwachting van de 2e nieuwe.
Die kwam vandaag, weer met een deuk!!!
Dus nu staat de oude weer op zijn plek.
Hans gaat morgen maar WEER bellen!
Schiet lekker op zo.
Nu willen we een onbeschadigde nieuwe en ja, ze mogen er wel wat tegenover stellen.
Vandaag ook weer de hele dag thuis gebleven.
Tussen 14.00 – 17.00 uur zouden ze komen.
Werd 19.30 uur.

Tot zover.
Wordt vervolgd.

2018

Ja, en toen was daar ineens 2018.
Welkom.
Afgelopen half jaar is een pittig halfjaartje voor mij geweest.
Ook voor Hans.
Laten we hopen dat 2018 het begin zal zijn van, ja waarvan eigenlijk?
Gewoon beter als vorig jaar, dat zou wel fijn zijn.
Gewoon een beter jaar voor mij.
En voor Hans.

Een jaar waarin we hopelijk weer op vakantie kunnen.
Vele mooie fietstochtjes weer gaan maken.
Genieten van onze kinderen, kleinkinderen, familie en elkaar!!

Vandaag genieten van een rustige dag.
Morgen komen onze twee vriendjes en ze blijven zelfs een nachtje slapen.
Hoe leuk is dat?

Kijk ik echt naar uit

ッ❤ッ

Paaltje

Afgelopen vrijdag.
We liepen de voordeur uit.
Hans rechts, ik links.
Want daar stond de auto!!
Dus Auk achterom kijken hoelang het zou duren voor Hans doorhad dat ik de andere kant op liep.

Lesje, nooit achterom kijken en doorlopen tegelijk.

Auk struikelde over een stoeptegel, twee (goede) flessen wijn in haar handen.
Die mochten natuurlijk NIET stuk vallen.
Was kadootje.
Afijn, na 7 keer tegen de schutting aan de overzijde van het laantje, te mooi woord voor het pad voor onze deur maar kan even niets anders verzinnen, geknald te zijn kwam ik uiteindelijk tot stilstand tegen een betonnen schuttingpaal.
En ik stond nog rechtop.
Met 2 flessen (goede) wijn in mijn handen.

Maar…………
oh wat ben ik stijf en wat doet mijn lijf pijn.