WandelWeek

Beetje anders als anders.

Ik liep deze week 17.58 km.
Niet noemenswaardig.
Gisteren fietste ik 65.33 km.

Happen en trappen, de fietsroute: Laveren door Leiden.
Ik fietste hem samen met mijn broertje die een paar dagen hier was.
De route zou 51 km zijn, maar door een foutje in de route, of gewoon door fout fietsen hebben we hem iets langer gemaakt.

Op dit moment maken broertje en ik ons een beetje zorgen om onze zus.
Die werd vrijdagmiddag met spoed opgenomen.
Ze had zulke slechte bloeduitslagen.
Ze voelt zich al weken niet fijn.
Morgen ws een nierbiopt.

Beetje chaos in mijn hoofd.

En dan met bommetjes die barsten, bah!

Het slotstukje komt nog.
Maar daar wil ik eventjes voor gaan zitten.

Weinig selfiemomentjes momenteel.

Ik ga de lijfspreuk van Jeroen en mij maar weer eens hanteren.

Alles komt goed!

Je moet het alleen wel willen!

Wat zijn dingen soms krom!!!

Ons paadje voor ons huis is een paadje van de woningbouwvereniging.
Staat vaak onder water en ze gaan er wat aan doen.
Eindelijk na jaren soebatten.

Ik doe even een fotootje van Maps erbij, beetje bewerkt 🙂

Goed, de groene lijn is de straat waar allemaal kleine zijstraatjes op uitkomen.
Die straat gaan ze zo mooi opknappen, echt!
En in die straat krijgen wij (Hans) straks zijn eigen parkeerplaats, met een bordje.
Wat een hoge drempel was dat voor hem, maar goed, daar gaat het nu niet over.
De trottoirs, de straattegels, alles is oud en was (is) aan vernieuwing toe.
Ze zijn er nog mee bezig.

Nu zie je op de laatste foto kleine groene streepjes en rode stipjes staan.
De groene streepjes, zijn doorgangen tussen flats, gemeente paden.
Die krijgen allemaal mooie nieuwe straatjes.
De rode stipjes, dat zijn de paden van de woningbouwvereniging.
Wij wonen ergens bij zo’n rood stipje op een hoek.
Niet aan de straat gelukkig.
Superfijn huis.

Maar ons paadje wordt dus weer bestraat met de oude tegels.
Kapotte tegels worden vervangen door nieuwe.
Is ook geen gezicht natuurlijk.
Misschien ligt het aan mij hoor, maar zo creëer je visueel wel een groot verschil tussen gemeentepaden en de rest.
En het zijn allemaal huurhuizen hoor.

Bestraten kunnen die lui in elk geval niet, of misschien zijn de tegels wel krom.

Morgen hoog bezoek, want iedereen is het met ons eens natuurlijk dat dit zo niet kan.
Het is gewoon een aanfluiting.

Bijkletspost.

In elf dagen wandelde ik ruim 50 kilometer.
Daarmee is het Meidoel, wat 50 km is in Strava, al weer gehaald.

Of het nu komt doordat Max zo verkouden was, en mij heeft aangestoken, en dan in combinatie met de Astra, ik ben nog steeds snipverkouden.
Maar het hoofd wordt wat helderder.

Zondag pak ik de wandelweek weer op.

De donutpuzzle is klaar.
En de volgende, een meer uitdagende weer (1000 stukjes), zijn we lekker mee bezig.

• 

• 

Mooi weer om te puzzelen, lezen, serietje kijken en af en toe wat te schrijven.

Inmiddels staat mijn reader vol met ongelezen berichten.
Ik beloof “beterschap”

Eventjes heel snel!

Mijn zus heeft een leuke website!

Carla’s Koppies en Kaarsjes

Kaarsjes in blikjes en glaasjes.
Leuk om eens te gaan kijken.


En verder kijken wij momenteel naar een TE gave serie op Netflix.
Echt een aanrader.

The Serpent

Echt supertof!!

Snoopy

We kennen natuurlijk allemaal Satur9’s 30 Weeks Photo Challenge.
Ik doe daar dus ook aan mee en die week was het thema: huisdier/knuffelbeest.

Ik deed mee met Snoopy.

Op Instagram plaatste ik bovenstaande foto met de volgende tekst:
Dit is E E N Snoopy waar een heel verhaal bij hoort.
Dat verhaal komt.
Met nog veel meer plaatjes 🙂

Deze knuffel kreeg ik van mijn ex toen ik in verwachting was van Jeroen.
Jeroen wordt dit jaar 37, dus zo oud is Snoopy ook al.

Jaren geleden maakte ik online een boekje met Snoopy in de hoofdrol.
Voor Bram en Max.
Ik hoopte het boekje nog online te kunnen laten zien, maar ik kan het (nog) niet vinden.

Verhaaltje.

Snoopy heeft al het eea meegemaakt.
Zo was hij een keer alleen thuis toen Paul en Kim, (toen ze nog samen waren) op vakantie waren.
Deur open doen voor vreemden.
Het gas aandoen, verstoppertje spelen in de droger en ga zo maar door.
Schilderen op de muur.
Hieronder de plaatjes.
In het boekje staat bij elke foto wel een tekstje, maar wat?
Dan zou ik het boekje moeten hebben.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Daar kun je een aardig verhaaltje van maken.

Onze kleine vriendjes hebben het boekje natuurlijk nog steeds.
Wat hebben ze er om gelachen 🙂
Wij tijdens het maken ook natuurlijk.

Selfiemomentje

Niet van vandaag, maar van afgelopen maandag.
Geen jongetjes vandaag.
Ze moesten naar de tandarts.
Dagje rust dus.
Ook niet erg.

Deze maakte ik maandag.

Hij moet nog lang genoeg groot zijn.
En als hij moe is……!

Over moe gesproken.
Ik ben het ook.
Beetje moe van alles.
Medicatie nog niet goed ingeregeld.
De maatregelen rond Corona, nu het vuurwerk.

Hans die volgende week 65 wordt.
Mijn verjaardag 2 weken later.
Kerst.
(Dagje Kerst bij mijn zus kijk ik enorm naar uit.)
De familie niet (meer) bij elkaar kunnen krijgen.
En dit niet alleen vanwege Corona.
Moet ik ook niet meer willen denk ik.

Volgende week lekker dagje, en nachtje weg samen.

Gewoon even weinig zin in dingen hebben.
Mag ook wel keertje klagen toch?

Vijf jaar later

Ruim vijf jaar later.

Ruim 5 jaar geleden werd bij mij de diagnose borstkanker gesteld.
Ik ben nu ruim 5 jaar verder.

Het was en is een dingetje.

Elke keer weer.
Duiveltjes op mijn schouder.
Krengen zijn het.
Want oh wat maken ze mij soms onrustig.
Bang.
Hoofdpijn is een hersentumor.
Pijn in mijn rug zijn uitzaaiingen in de ribben.
Om maar iets op te noemen.

Maandag moet ik naar de oncoloog.
Waarschijnlijk ga ik, moet ik met ontslag bij de afdeling oncologie.
Dat zijn nu eenmaal de regeltjes.

Maar.
Maar……..!

Wat moet ik zonder mijn oncoloog?
Wie zegt dan tegen mij dat het goed met me gaat?
Zelf kan ik het niet.

Het is een dingetje.

Alles komt goed

Vijf jaar geleden

Bijna 5 jaar geleden.
Lees eerst bovenstaand stukje even.
Word er soms zelf nog verdrietig van als ik sommige stukjes teruglees.
Niet te vaak doen dus 🙂

Over thuis

Op een paar hele kleine dingetjes na is de woonkamer en mijn werkplek klaar.
We waren druk, erg druk.
We hebben naast een gewone eettafel ook een bartafel.
Altijd gehad. Lievelingsplekje van veel mensen.
We hebben een nieuwe gekocht
Daar zit een leren labeltje op van het bedrijf waar we hem gekocht hebben.

Het mooiste is dan om mijn plekje in dezelfde stijl te maken.

Dat is gelukt.
Kijk hoe mooi!!

Mijn nieuwe bureau, beetje donkere foto.

Mijn mini pc, maar wat een power!!! Ik had hiervoor een desktopcomputer. Die heeft mijn oudste kleine vriendje nu.

 

Kijk dat labeltje dan 🙂

De kleine klusjes zijn de verwarmingsbuizen wegwerken.
Wordt aan gewerkt.
En dan is de woonkamer klaar.
Ik schreef er hier al eerder over.

Het is echt zo gaaf, ik ben er elke dag weer zo blij mee.

Niet zo verwonderlijk als je een paar weken hier hebt zitten ‘werken’ ❤ヅ

 

 

 

 

 

Schoonzonen/dochters

Rechts, als het goed is kunnen jullie zien hoe onze familie een beetje in elkaar steekt.

Mijn dochter was getrouwd met Hans zijn zoon.
Mijn (stief)zoon.

Hans zijn zoon was getrouwd met mijn dochter.
Hans zijn (stief)dochter
Ter verduidelijking, Hans en ik zijn nog steeds getrouwd.

Maar goed, dat maakte wel dat mijn dochter ineens ook mijn schoondochter was.
Daar hoefde ik geen band mee op te bouwen.
Ik was en ben gek op dat kind!
Behalve dat het Hans zijn (stief)dochter is werd het ook zijn schoondochter.

Hetzelfde geldt voor Paul.
Mijn (stief)zoon werd mijn schoonzoon.
Bijzondere band heb ik daarmee.
Hij zei altijd al dat ik met twee bezems vloog, die van(stief)moeder en die van schoonmoeder.

Inmiddels is Paul een ex schoonzoon, maar nog steeds een (stief)zoon.
En Kim is behalve mijn dochter, mijn ex schoondochter, en een (stief)dochter en ex schoondochter van Hans.

Volgen jullie het nog?

Inmiddels heeft Paul een nieuwe vriendin en moet ik wennen aan een nieuwe schoondochter.
Ze is aardig hoor.
Lief voor onze kleine vriendjes.

De jongetjes zijn zo flexibel.
Maar wat had ik het er moeilijk mee.