schrijven

Mevrouw zonder hond

Spontanity10 reacties

Tijdens mijn wandelingetjes in het Uithofpark kom/kwam ik regelmatig twee dezelfde dames tegen.
Zo ook vandaag weer.
Twee, wat oudere dames op een bankje.

Twee dames: “Hallo mevrouw, hallo mevrouw zonder hond”.
Ik verbaasd natuurlijk.
Ik: “Mevrouw zonder hond“?

Kijk, ik weet dat ik geen hond heb.
Blijkbaar toch opgemerkt daar tijdens al mijn wandelingetjes.

Twee dames: “ We hebben u lang niet gezien, en wij zeggen altijd tegen elkaar, kijk, daar is die dame zonder hond weer, maar de laatste tijd was het iets minder“.
Ik: “Goh, wat leuk, ik word gemist 🙂“.
Twee dames: “ Ja, wij zagen u heel vaak lopen, maar de laatste tijd niet zo vaak meer“.
Ik: “Dat klopt ja, maar als het goed is zullen we elkaar de komende tijd weer iets vaker zien.
Enne, blijkbaar heb ik een reputatie opgebouwd“?
Mevrouw zonder hond“?
Twee dames: “ Wij hebben ook geen hond, de meeste mensen hier wel, en als we dan iemand zien lopen die ook geen hond heeft…………………….“

Maar goed, lang verhaal kort 🙂
Ik ben de mevrouw zonder hond.

Gelukkig kom ik niet vaak mensen mèt honden tegen.
Daar dan.
Niet dat ik er een hekel aan heb hoor, maar ze kunnen soms zo onverwachts op je afrennen, en dat hoor ik dan weer niet en schrik ik me echt helemaal rot.


Dat dus.

Bramen

Spontanity16 reacties

Het gaat helemaal niet over bramen 🙂
Maar die titels elke keer.

Zachtjes knisperde het zonlicht op schitterende blaadjes.
Op het door de herfst gevulde pad met gevallen blaadjes.
Herfst?
Nee, veel te vroeg, het zijn er vast nog een paar
van vorig jaar.
Prachtige waterpartijen worden aan mijn ontdekkend oog onttrokken door het alsmaar hoger wordend en wuivend riet.

Inmiddels gemaaid.

Een afgeknapte wilgentak die laat zien dat een boom ook best horizontaal kan groeien.

Dit soort dingen denk ik dan terwijl ik uitkijk over uitgestrekte valleien het BBQ veld in het Uithofpark.

Er zit geen schrijfster in mij, dat mag duidelijk zijn 🙂

WandelWeek

Spontanity11 reacties

Beetje anders als anders.

Ik liep deze week 17.58 km.
Niet noemenswaardig.
Gisteren fietste ik 65.33 km.

Happen en trappen, de fietsroute: Laveren door Leiden.
Ik fietste hem samen met mijn broertje die een paar dagen hier was.
De route zou 51 km zijn, maar door een foutje in de route, of gewoon door fout fietsen hebben we hem iets langer gemaakt.

Op dit moment maken broertje en ik ons een beetje zorgen om onze zus.
Die werd vrijdagmiddag met spoed opgenomen.
Ze had zulke slechte bloeduitslagen.
Ze voelt zich al weken niet fijn.
Morgen ws een nierbiopt.

Beetje chaos in mijn hoofd.

En dan met bommetjes die barsten, bah!

Het slotstukje komt nog.
Maar daar wil ik eventjes voor gaan zitten.

Weinig selfiemomentjes momenteel.

Ik ga de lijfspreuk van Jeroen en mij maar weer eens hanteren.

Alles komt goed!

Je moet het alleen wel willen!

Wat zijn dingen soms krom!!!

Spontanity20 reacties

Ons paadje voor ons huis is een paadje van de woningbouwvereniging.
Staat vaak onder water en ze gaan er wat aan doen.
Eindelijk na jaren soebatten.

Ik doe even een fotootje van Maps erbij, beetje bewerkt 🙂

Goed, de groene lijn is de straat waar allemaal kleine zijstraatjes op uitkomen.
Die straat gaan ze zo mooi opknappen, echt!
En in die straat krijgen wij (Hans) straks zijn eigen parkeerplaats, met een bordje.
Wat een hoge drempel was dat voor hem, maar goed, daar gaat het nu niet over.
De trottoirs, de straattegels, alles is oud en was (is) aan vernieuwing toe.
Ze zijn er nog mee bezig.

Nu zie je op de laatste foto kleine groene streepjes en rode stipjes staan.
De groene streepjes, zijn doorgangen tussen flats, gemeente paden.
Die krijgen allemaal mooie nieuwe straatjes.
De rode stipjes, dat zijn de paden van de woningbouwvereniging.
Wij wonen ergens bij zo’n rood stipje op een hoek.
Niet aan de straat gelukkig.
Superfijn huis.

Maar ons paadje wordt dus weer bestraat met de oude tegels.
Kapotte tegels worden vervangen door nieuwe.
Is ook geen gezicht natuurlijk.
Misschien ligt het aan mij hoor, maar zo creëer je visueel wel een groot verschil tussen gemeentepaden en de rest.
En het zijn allemaal huurhuizen hoor.

Bestraten kunnen die lui in elk geval niet, of misschien zijn de tegels wel krom.

Morgen hoog bezoek, want iedereen is het met ons eens natuurlijk dat dit zo niet kan.
Het is gewoon een aanfluiting.

Bijkletspost.

Spontanity11 reacties

In elf dagen wandelde ik ruim 50 kilometer.
Daarmee is het Meidoel, wat 50 km is in Strava, al weer gehaald.

Of het nu komt doordat Max zo verkouden was, en mij heeft aangestoken, en dan in combinatie met de Astra, ik ben nog steeds snipverkouden.
Maar het hoofd wordt wat helderder.

Zondag pak ik de wandelweek weer op.

De donutpuzzle is klaar.
En de volgende, een meer uitdagende weer (1000 stukjes), zijn we lekker mee bezig.

Mooi weer om te puzzelen, lezen, serietje kijken en af en toe wat te schrijven.

Inmiddels staat mijn reader vol met ongelezen berichten.
Ik beloof “beterschap”

Snoopy

Spontanity13 reacties

We kennen natuurlijk allemaal Satur9’s 30 Weeks Photo Challenge.
Ik doe daar dus ook aan mee en die week was het thema: huisdier/knuffelbeest.

Ik deed mee met Snoopy.

2 (Klein)


Op Instagram plaatste ik bovenstaande foto met de volgende tekst:
Dit is E E N Snoopy waar een heel verhaal bij hoort.
Dat verhaal komt.
Met nog veel meer plaatjes 🙂

Deze knuffel kreeg ik van mijn ex toen ik in verwachting was van Jeroen.
Jeroen wordt dit jaar 37, dus zo oud is Snoopy ook al.

Jaren geleden maakte ik online een boekje met Snoopy in de hoofdrol.
Voor Bram en Max.
Ik hoopte het boekje nog online te kunnen laten zien, maar ik kan het (nog) niet vinden.

Verhaaltje.

Snoopy heeft al het eea meegemaakt.
Zo was hij een keer alleen thuis toen Paul en Kim, (toen ze nog samen waren) op vakantie waren.
Deur open doen voor vreemden.
Het gas aandoen, verstoppertje spelen in de droger en ga zo maar door.
Schilderen op de muur.
Hieronder de plaatjes.
In het boekje staat bij elke foto wel een tekstje, maar wat?
Dan zou ik het boekje moeten hebben.

Daar kun je een aardig verhaaltje van maken.

Onze kleine vriendjes hebben het boekje natuurlijk nog steeds.
Wat hebben ze er om gelachen 🙂
Wij tijdens het maken ook natuurlijk.

Selfiemomentje

Spontanity11 reacties

Niet van vandaag, maar van afgelopen maandag.
Geen jongetjes vandaag.
Ze moesten naar de tandarts.
Dagje rust dus.
Ook niet erg.

Deze maakte ik maandag.

Hij moet nog lang genoeg groot zijn.
En als hij moe is……!

Over moe gesproken.
Ik ben het ook.
Beetje moe van alles.
Medicatie nog niet goed ingeregeld.
De maatregelen rond Corona, nu het vuurwerk.

Hans die volgende week 65 wordt.
Mijn verjaardag 2 weken later.
Kerst.
(Dagje Kerst bij mijn zus kijk ik enorm naar uit.)
De familie niet (meer) bij elkaar kunnen krijgen.
En dit niet alleen vanwege Corona.
Moet ik ook niet meer willen denk ik.

Volgende week lekker dagje, en nachtje weg samen.

Gewoon even weinig zin in dingen hebben.
Mag ook wel keertje klagen toch?

Vijf jaar later

Spontanity21 reacties

Ruim vijf jaar later.

Ruim 5 jaar geleden werd bij mij de diagnose borstkanker gesteld.
Ik ben nu ruim 5 jaar verder.

Het was en is een dingetje.

Elke keer weer.
Duiveltjes op mijn schouder.
Krengen zijn het.
Want oh wat maken ze mij soms onrustig.
Bang.
Hoofdpijn is een hersentumor.
Pijn in mijn rug zijn uitzaaiingen in de ribben.
Om maar iets op te noemen.

Maandag moet ik naar de oncoloog.
Waarschijnlijk ga ik, moet ik met ontslag bij de afdeling oncologie.
Dat zijn nu eenmaal de regeltjes.

Maar.
Maar……..!

Wat moet ik zonder mijn oncoloog?
Wie zegt dan tegen mij dat het goed met me gaat?
Zelf kan ik het niet.

Het is een dingetje.