Vorige week was al anders als anders, deze week helemaal.
Geen selfie met Bram.
Geen selfie met Max.
Bram kreeg vandaag nieuw gips.
Stuk lichter en handje vrij.
Onderstaande foto’s zijn overigens niet door mij gemaakt.
Wij hebben onze kleine vriendjes vandaag niet gezien.
P.S ze zijn naar de kapper geweest 🙂
Vrijdag nog een dagje school bij opa en oma.
Daarna gaan maandag de scholen weer open.
Zo fijn voor onze vriendjes.
Ben benieuwd hoe lang deze keer.
2 weken later zijn ze al weer 1 week vrij.
Hoe anders zijn de leermethodes!
Nu vanwege de omstandigheden helemaal natuurlijk.
Maar taal, rekenen, zo anders als vroeger.
Betrapte mezelf er op dat ik het nog wel eens op mijn manier probeerde uit te leggen.
Zoals ik het vroeger zelf geleerd had, of zoals ik het mijn kinderen leerde.
Maar dat mag niet, het moet volgens hun boekje.
Logisch, maar moest zelf soms ook wel even nadenken voordat ik de logica er van snapte 🙂
Al sinds Bram op de basisschool zit halen wij de jongetjes op onze oppasdagen uit school.
Ergens in 2019 ben ik begonnen met daar fotootjes van te maken.
Op die manier lieten we de pappa en de mamma weten dat wij de jongetjes hadden.
Wel spijtig dat ik daar niet eerder mee begonnen ben, maar goed.
Het zijn ook fotootjes die ik niet allemaal ga laten zien, want ze zijn nagenoeg steeds hetzelfde.
Hans met de jongetjes en dan op de rug gefotografeerd.
Ongeveer zo 🙂
Hier zijn we dan weer eens.
Selfiemomentjes van maandag en vrijdag.
Waren drukke (school)dagen voor ons.
Ze willen altijd heel graag naar ons, na school!!
Niet naar school gaan, ze vinden het allebei niet fijn.
Ze missen hun vriendjes en vriendinnetjes, en zelfs de juf.
Komt wel weer.
Nu bijkomen 🙂
Was van de week even in EEN winkel.
Met mondkapje natuurlijk.
En mandje.
Werd er tegen mij bij de kassa gezegd dat ik nog zo’n zelfde handcrème kon gaan halen.
1+1 gratis.
Ik mocht gewoon even teruglopen.
Dus ik terug.
Stevig de pas erin.
Word ik tegengehouden.
Gemurmel vanachter het mondkapje.
“Ik heb een mondkapje.”
Gemurmel vanachter het mondkapje.
“Ja maar.”
Gemurmel vanachter het mondkapje.
“Ik ben slechthorend en ik versta u echt niet.
Harder gemurmel vanachter het mondkapje.
“Sorry, ik versta u echt niet”.
Mondkapje liep weg en kwam terug met mandje.
Vandaag klein rondje Sollebos gedaan.
Hoopte toch die rood met witte paddenstoel nog te spotten.
Helaas.
Zag wel een kaboutertje met een mondkapje.
Laarsjes bij zijn boom
Helemaal in de roodmetwittestippenstijl.
Leuk te zien dat ze zich daar ook aan de regeltjes houden.
Mondkapjes
Grondkapjes
Zwerfkapjes
Geef er maar een naam aan.
Slecht voor het milieu en slecht voor mij 😦
Zijn we toch weer 🙂
Maar…..
Verstandelijk gezien zouden wij moeten stoppen met oppassen!
Maar, nu komt er een hele dikke maar…..!
Wanneer kun je dan wel weer veilig oppassen.
Pas als er een vaccin of een medicijn is?
Want Corona is een blijvertje.
Dus als Hans en ik zouden besluiten om te stoppen met oppassen dan zouden we vanaf nu minimaal een jaar de jongetjes niet zien.
Kijk.
Als wij of de jongetjes verkouden zouden zijn of niet lekker dan haken we nu af, voor die periode.
Daarna zijn we er weer voor ze.
Voor ons zou het echt alleen maar werken als wij er zelf voor kiezen om in volledige quarantaine te gaan vanaf nu, of zie ik dat verkeerd?
Onze eigen kinderen zouden we dan heel misschien tussendoor wel eens zien, op 1.5 m afstand, in de tuin bijvoorbeeld.
Maar met de jongetjes ontkom je er niet aan.
Die willen op schoot, die willen knuffelen, spelen.
Krakkemikkige oudjes zijn wij zeker niet, maar zitten wel in de risicogroep.
Het is een dingetje ding!
Genieten alsof het de laatste keer is.
Want dat kan natuurlijk.
En als ik daaraan denk springen de tranen mij in de ogen.
