Gróóóte update

Zo, dat is al weer even geleden.
Net als de chemo.
Vier weken geleden kreeg ik de laatste.
Nu pas besef ik, nu ik begin op te knappen, hoe ziek ik mij eigenlijk voelde.
Kan met recht zeggen, “man man man, wat heb ik me rot gevoeld.”
Niet al die tijd dat ik chemo kreeg hoor, maar vaak toch wel.

Maar nu?
Mijn haar wordt al weer lang.
Toch al minstens een centimeter.
Verleden week sleepte een lieve collega van me mij mee naar de kapper.
Was best eng, ben zuinig op die centimeter, maar, ik geef toe, ziet er nu beter uit.
Contouren in plaats van wildgroei.
Bovenop zitten nog donshaartjes, daar heeft ze niets aan gedaan, maar ook dat zal ik eerdaags wel even laten doen denk ik.
Geen enkele haar is even lang.

Verder ben ik nu bezig met alleen Herceptininjecties.
Die krijg ik eens in de drie weken en ben ik begin mei mee klaar.
En oh ja, tussendoor doe ik nog even de reconstructie.
Weet nog niet wanneer.

Verder wil ik nogmaals een aantal mensen bedanken die er steeds voor me waren.
Hans, Jeroen, Kim, Paul en Tanja als eerste natuurlijk.

Carla, mijn zus samen met haar man.
Gedeelde 1e plaats Car 🙂

Willem, mijn broertje, die mij toch regelmatig belde.

Marrian, mijn schoonzus, dankjewel voor al je lieve kaartjes.
Van Henk, mijn broer hoorde ik niet veel.
Maar hem kennende heeft het hem ook wel bezig gehouden.
En waren de kaartjes natuurlijk ook van hem.

Mijn mamma van 89.
Laat ik haar vooral niet vergeten.

Een aantal vrienden en/of kennissen.
A3 en Caro
Gerard & Margreet
Jaap & Hannie
Eva
Ans

Wouter, mijn vriendje uit Nieuw Zeeland.

Een paar collega’s.

Dan de steeds weer terugkerende bloglezeressen.
Dank voor jullie leuke en lieve reacties.

Ongetwijfeld zal ik een aantal mensen vergeten zijn.

Uiteraard is er ook de teleurstelling.
Verwacht ik soms toch misschien teveel van anderen?
Ik ben ziek, dus ik wil aandacht.
Nee, zo werkt dat niet.
Om aandacht te krijgen zal je ook aandacht moeten geven.
Maar………..
Toch zijn er mensen waarvan ik iets méér had verwacht.
Mensen die zeggen dat ze langs zouden komen.
Die nog steeds moeten komen.
Of mensen waar je gewoon een andere afspraak mee had.
Dan vraag je je toch af waarom?

Waarom?

Verder had en heb ik erg veel gehad aan de facebookgroep
lotgenootjes met borstkanker.
Ondanks het feit dat we een rotziekte hebben is de sfeer meestal erg gezellig.

Overigens ben ik wel super blij met het bevolkingsonderzoek naar borstkanker.
Want stel, stel nu dat er vorig jaar in november niets te zien was geweest en ik pas over twee jaar weer een oproep zou krijgen!!!
Ik kan jullie nu vertellen dat het er dan wel héél anders voor mij had uitgezien.
En dat hè, dat besef, dat komt keihard binnen.

Piepjes en paaltjes

Nog 4 3 te gaan.
Vorige week was ik ziek en kon die niet doorgegaan.
Maar vandaag was ik er weer.
In de chemokamer met al zijn paaltjes en piepjes.
Gek werd ik er van.
En dan hoor ik soms mijn eigen piepende paal niet eens.
Maar als ik hem hoor dan zit die piep ook de héle dag in mijn oor.

De geur op de kamer is ook iets wat mij erg tegen gaat staan.
Brrrrr.
En het aanprikken, het wordt steeds moelijker een goede ader te vinden.
Ik kan er echt niet meer naar kijken, kriebels in mijn buik krijg ik ervan.
Maar goed, nog maar 3 te gaan.

Nee, neem dan gisteren maar.
Was een veel betere dag.
Jeroen (mijn liefste zoon) nam mij mee op een moeder en zoon uitje.
Een paar geweldige uren gehad, was fijn.
Echt een top plan!

Bij De parade in het Westbroekpark in Den Haag.

Chemo 3

Nog 1 AC kuur en dan zit de zware kuur erop.
Dan mag ik 12 weken lang achter elkaar elke week komen opdraven.
Maar die schijnt minder zwaar te zijn.
Wat zal ik ervan zeggen?
Het doel heiligt de middelen hoop ik dan maar.
Voorlopig loop ik nog even rond met een kaal koppie en twee ongelijke borsten.
Maar ook dat laatste gaat steeds minder opvallen.
Wel fijn.

Vandaag twee uurtjes naar mijn werk geweest.
Wel fijn een aantal collega’s weer gezien te hebben.
Zou willen dat ik wat vaker meer energie had daarvoor.
Maar zoals gewoonlijk wil ik veel te snel.

Twee pasjes vooruit en één stapje terug.

P.S.
Oude Site, klik

Chemo twee zit er ook in

Al weer sinds dinsdag. had ik niet verwacht.
Ik was zo grieperig.
Maar als je bloedwaardes goed zijn gaat dat gewoon door.
Over drie weken mag ik weer.

Ondanks de chemo voel ik me best redelijk.
Vandaag zelfs geheel vrijwillig twee uurtjes gewerkt.
Was wel even fijn om er uit te zijn.

Wel erg kort lontje nu en het is zo stil om mij heen.
Hoor echt bijna niets.
En als je al slechthorend bent is dat errug lastig.

Niet fijn.