Een jaar lang selfies.
1 minuutje Bram & Oma & 1 minuutje Max & Oma
Vorig jaar maakte ik ze van ruim 6 jaar, maar nu probeer ik er een gewoonte van te maken er elk jaar eentje te maken.
Aukje
Vier jaar Max en oma
Na Bram zijn filmdebuut kon het natuurlijk niet uitblijven dat er ook een filmpje van Max zou komen.
Ook bij dit filmpje geldt, neem de tijd, ongeveer drie minuutjes.
En muziek aan.
Zelfde muziekje als bij Bram, maar zonder muziek zijn het gewoon alleen maar plaatjes.
Zes jaar Bram & Oma
In slechts 2:42 minuten.
Filmpje is niet perfect.
Was mijn eerste keer.
Maar is echt leuk om te zien.
Bram zien groeien.
Mij zien veranderen.
Neem even de moeite om te kijken.
Met muziek.
Die moet je wel aanzetten want dat maakt het een ‘filmpje’.
Het kost je slechts 2:42 minuten van je tijd.
60
60 worden.
Ik wilde geen feestje.
Echt niet.
Ik kreeg ook geen feestje.
Was mijn eigen keus en sta ik ook helemaal achter.
Nog steeds.
Leuke en fijne dag gehad.
Maar.
Het is niet leuk als je in je post.nl app ziet dat je kaarten gaat krijgen en ze vervolgens niet krijgt.
Wat ook niet leuk is dat je de dag erna de foto’s bekijkt, die je, uiteraard, zelf hebt gemaakt, en erachter komt dat er echt niemand is die eraan heeft gedacht een foto van de jarige Auk herself te maken 😦
Daarom dus de Selfiemomentjes op maandag!
Kom maar op met de felicitaties, gister werd ik 60.
Tot morgen.
Groen bezig :)
Foto gemaakt door Bram 🙂
Toch maar vaker groen gaan dragen.
MOBIEL
Ik word wat mobieler :
Gelukkig.
De kinderen zijn het altijd 🙂
En natuurlijk de wekelijkse selfies.
Speciaal voor Rob 🙂
40 x Aukje
Haargroei
Eigenlijk ben ik wel een heel bevoorrecht mens.
Want wie kan op haar/zijn 55ste nu zeggen dat zij/hij het hele haargroeiproces heeft door gemaakt?
Genoeg.
Teveel.
Sommigen meer dan één keer zelfs.
Maar, dan toch, het was bijzonder.
Van lang, soort van blond, naar stekeltjes.
K A A L
Oh wat was dat koud.
De luchtverplaatsing op je hoofd voelen als je een deur opendoet.
De douchestralen.
Niet meer met je handen in je haar kunnen zitten.
Geen krulletjes meer draaien.
Geen shampoo nodig hebben.
De föhn, ik weet niet of die het nog doet.
Kammen en borstels, ik zal ze binnenkort weer aan moeten schaffen.
En zo is er nog wel meer.
Stekeltjes krijgen, ik trok en keek ze zowat mijn hoofd uit.
Kon niet wachten tot ze langer gingen groeien.
Merken dat je jezelf heel wat keertjes per dag over je eigen bolletje aaide.
Gewoon omdat het lekker was/is.
Gewoon, omdat het weer kan.
Wat ben ik blij met mijn korte coupe.
En wat staat het eigenlijk best wel stoer.
Ik krijg mooie haartjes terug, echt een volle bos.
Nergens grijs, was ik voorheen ook niet.
Zou er nooit vrijwillig voor gekozen hebben.
En dat is wat ik nu bedoel, ik maak dit toch maar mee.
Ongewild.
Het is een bijzonder proces.
En zo probeert iedereen op haar/zijn specifieke en unieke manier er het beste van te maken.
En dit is mijn manier.
Hieronder een foto van mij samen met mijn dochter Kim.
Afgelopen zaterdag gemaakt.
