Iedereen vraagt me waar ik blijf en of het wel goed gaat 🙂
Dat mag ik graag denken natuurlijk, dat je gemist wordt 🙂
Ik zal jullie even bijpraten.
Te beginnen met onze kleine vriendjes natuurlijk.
Je ziet ze gewoon groeien.
Het zijn echt broertjes en Bram gaat aanstaande zaterdag afzwemmen voor zijn B.
Wij mogen en kunnen er bij zijn.
Hij vertelde ons gisteren ook dat hij doorgaat voor zijn C.
Wandelen gaat nog steeds lekker.
Maar ik schitterde door afwezigheid doordat wij met hele lieve vrienden in Friesland waren.
Haar ken ik al vanaf de basisschool.
Toen heette het de lagere school.
Het was een school in Amsterdam.
Een school voor dove en slechthorende kindjes.
Of kinderen?
We waren toen nog maar zes jaar.
Kindjes dus, vind ik.
Zij woonde in Amsterdam, ik in Alkmaar.
Voor mij was het een hele reis om daar te komen.
Heb er goede herinneringen aan.
Mijn ouders hadden het niet beter kunnen doen.
We zijn elkaar een tijdje uit het oog verloren.
Niet omdat we dat wilden, maar het gebeurde gewoon.
Maar door social media, Facebook in dit geval wisten we elkaar weer te vinden.
We zijn gewoon doorgegaan, alsof het nooit anders is geweest.
De mannen kenden elkaar niet.
Maar ook dat ‘klikt’.
7 jaar gaan we inmiddels met elkaar om.
Met zijn viertjes.
Waar andere vrienden gaan, helaas, lijkt dit te blijven.
Afgelopen weekend waren we in Friesland met ons vieren. We hebben het zo naar onze zin gehad en hadden het mooiste weer van de wereld natuurlijk.
We hebben gefietst, gevaren, gepraat, gelachen, gegeten, gedronken, geslapen, gevaren maar vooral genoten.
Achterstevoren binnenkomen & meer !! 