Fietsen in NL

Onze 1e fietstocht met de E-Bikes op de auto zit erop.
We hebben de e Bikes al een aantal jaartjes hoor, maar nu, nu gaan we pas echt fietsen.
Al fietsende NL ontdekken.

Was een fijne dag.
Onze 1e rit bracht ons op Goeree Overflakkee.
Het weer zat mee, was gewoon super.

Is wel iets heel anders als vakanties op de Canarische Eilanden en 8 jaar kamperen in Zuid Frankrijk.
Maar het was gewoon fijn.
Kijk, wij zullen echt niet alleen maar gaan fietsen als het zulk mooi weer is als vandaag.
Maar met kou, regen en storm en dergelijke…….
We zullen het in elk geval niet vrijwillig opzoeken.

Selfiemomentje van maandag

En lekkerbuitenmaandag.
De hele dag.

We hebben een nieuw autootje.
Morgen gaat daar een trekhaak onder.
Zaterdag gaan we met het nieuwe autootje,
met op de trekhaak een fietsenrek geschikt voor twee E-Bikes
naar Goeree-Overflakkee om daar heerlijk wat rond fietsen.
Het weer gaat meewerken.

Leuk vooruitzicht, zin in.

 

 

Mamma

Ze wordt ouder. (91 in augustus)
Absoluut.
Beetje vergeetachtig.

Als ik vandaag geweest ben
weet ze morgen niet meer
dat ik er gisteren was.

Waarmee ik dus niet zeg dat ze niet weet wie wie is.
Integendeel.
Haar gehoor en haar ogen laten haar in de steek.
Maar wat doet ze het goed.

Zo blij dat ze er nog is.
Zie haar niet zo veel als ik zou willen.
Dat is niet anders.
Den haag/Alkmaar doe je niet elke week.
Maar als we kunnen…………………..

Lastig

Sommige dingen zijn gewoon erg lastig.
De desinteresse van mensen in het algemeen.
Ik weet echt heus wel dat ik lang ziek ben was.
Elke keer vragen hoe of het met iemand gaat is ook niet altijd even makkelijk.
Maar met sommige mensen ben ik echt wel klaar.

Echt helemaal.

Maar goed, de kerst zit op de taart.
Oftewel, de tepel op de tiet borst.

Beeldmateriaal

Natuurlijk weer de selfiemomentjes.

Mochten jullie je afvragen waarom mijn haar zo gek zit op de bovenste foto………..

Opa had het ook erg naar zijn zin 🙂

Overigens waren wij 06-05
18 jaar getrouwd.

Zeg nu zelf, geen verschil toch 🙂

Daar zijn we weer.

Met de mooiste, de liefste en de meest ondeugende jongetjes die er zijn.
Fantastisch fijne dag weer gehad.

Waar ben ik aan begonnen?

Maar het begin is er.

Toen Bram net geboren werd maakte ik eigenlijk elke week een pagina voor in het fotoboek van Bram.
Brammies 1e jaar.
Ik hield dat netjes bij.
Elke week een pagina.
Aan het eind van Brammies 1e jaar was zijn fotoboek klaar.

Het gaat hier dus echt alleen om het 1e jaar.
Bram heeft geen fotoboek van zijn 2e of 3e jaar wat ook al bijna om is.

Toen kwam Max.

En toen kwam Kim.
Met het fotoboek van Brammies 1e jaar.

“Mamma, weet je nog?”

Stilte.
Natuurlijk wist ik dat nog, hoop tijd en hoop werk maar zo leuk om te doen.

“Mamma, hoe moet ik later aan Maxje uitleggen dat oma Bram liever vond als Max?”

Met een grote glimlach op haar gezicht, dat wel.

Maar ik ben begonnen hoor!!
Wat een werk.
Nog meer als toen, omdat ik nu alles terug moet halen, data moet zoeken enz. enz.

Maar, het begin is er.

Met tranen in mijn ogen af en toe, dat dan weer wel.