Tot volgende week.
Selfiemomentje
Weinig te schrijven soms,
maar de selfiemomentjes, die houden we erin!
En nu even twee weekjes gÊÊn selfies.
Want, bijna vakantie.
We gaan een weekje fietsen in de provincie Groningen.
Heerlijk in een B&B
Het weer lijkt mee te gaan werken.
Saunaatje geboekt.
Superveel zin in.
We zijn nog niet weg hoor đ
Digitaliseren
Het is eigenlijk niet meer van deze tijd om nog fysieke foto albums te maken.
Vind ik.
Besef gelijk natuurlijk dat er nog genoeg mensen zullen zijn die het wel doen.
Voor mij is dat verleden tijd.
Al die fotoboeken, het neemt alleen maar ruimte in.
Doe er niets mee.
Dus ben de boel aan het digitaliseren.
De kast waar al die boeken instaan is ingestort.
Dus vandaag nieuwe kast uitgezocht, helemaal blij mee.
Alle fotoboeken doornemen.
Wegdoen wat weg kan.
En mag.
Sommige boeken verhuizen na digitalisatie naar de zolder.
Maar ook veel is al in de prullenbak gegaan.
Ben nog niet klaar.
Maar wat is het leuk om te doen, al die foto’s, al die herinneringen.
Deze bijvoorbeeld đ
Foto maken van een oude foto in het heden en dat op dezelfde plek.
Dat ga ik met bovenstaande foto doen.
Het is namelijk de straat in Alkmaar, waar ik lang gewoond heb en voor het huis sta waar ik opgegroeid ben.
Ik zal wat ik aan had toen vast mooi hebben gevonden.
Maar…oh!
en dan die schoenen!
Waar die opruimwoede vandaan komt ineens, geen idee.
Huis toekomst-proof maken.
Het is niet ineens, ben al een poos bezig.
Ruimte in huis en rust in mijn hoofd.
Selfiemomentje
Max, rechts, vierde afgelopen zaterdag zijn zevende verjaardag bij zijn pappa.
Aankomende zaterdag, als die echt jarig is en zijn verjaardag bij zijn mamma viert, wordt hij acht đđđ
Dat zal dan ook de reden zijn dat hij op bovenstaande foto een heel ander kindje lijkt.
Gaat zo snel.
Was hij echt blij mee.
Voetballen, hij vindt het zo leuk đ
Mijn E bike en ik
In 2015 kochten Hans en ik een e bike.
Waren verkocht na een weekend proefrit rijden bij mijn toenmalige werkgever.
Ik ben zo blij dat we dat toen gedaan hebben.
Sinds we die fietsen hebben komen we nog eens ergens.
Er gaan veel negatieve geluiden op over e bikes en de mensen die er op zitten.
Hans (ms) en ik (na bk en chemo) we kwamen nauwelijks nog ergens.
Ja met de auto.
Mijn e bike en ik…….!
Ik fiets veel meer.
Fiets naar parken ed. in mijn directe omgeving om te kunnen wandelen.
Mijn e bike maakt mijn wereld zoveel groter.
En die van Hans natuurlijk ook.
De auto, wordt alleen gebruikt voor afstanden die niet te fietsen zijn.
Niet alle mensen op een e bike zijn bejaard.
Hans en ik rekenen onszelf daar echt nog niet toe.
Natuurlijk gaan we wat sneller als mensen op een gewone fiets.
Maar gaan nog altijd veel langzamer dan de wielrenners.
Het zou minder gezond zijn.
Geef ons een gewone fiets en we zitten weer binnen.
Nu doen we alles op de fiets, nagenoeg alles, en maken er behoorlijk wat kilometers mee.
Wat op een gewone fiets voor ons echt geen doen is.
Mijn e bike en ik.
Als deze echt op is, komt er echt weer een nieuwe.
Dus nu gewoon stoppen met mopperen op mensen (in het algemeen) die een e bike hebben.
Soms zit er gewoon echt een heel verhaal achter.
Onze e bikes….
We komen nog eens ergens.
Escher Museum
Wij hadden de jongetjes een paar uurtjes vandaag.
Konden relatief goedkoop naar het museum door de Rotterdampassen.
Was eventjes leuk uitje.
Achteraf gezien toch nog een erg prijzig uitje geworden!
Want, tijdens het aanmelden van ons kenteken laat ik Hans zijn telefoon uit mijn handen vallen.
Met zijn schermpje op de tegels.
Na zoeken en googelen hebben we besloten een nieuwe te kopen.
Deze was nog maar 10 maandjes oud, maar beviel goed.
Het vervangen van het schermpje, het goedkoopst wat ik vinden kon was âŦ120.-!!!
Bizar gewoon.
Een nieuwe telefoon kost âŦ60.- extra.
Gewoon Pech dus.
Maar het museum was een succes!
Selfiemomentje en meer
Op de een of andere manier heb ik gewoon geen inspiratie om te schrijven.
Moe allebei.
Ook vreselijk hard gewerkt samen.
Langdradige blogjes zijn ook niet mijn ding.
Dus ik hou het kort.
We hebben een keukendeur.
Zijn er echt superblij mee.
Ook is de nieuwe douchecabine perfect gelukt. (zonder foto)
Buiten is ook genoeg moois te zien.
4 maandjes inmiddels.
Soms zijn die twee ook wel eens creatief đ
Zondag, dan komen ze weer.
We willen wat leuks met ze gaan doen.
Zijn er nog niet helemaal uit wat, maar dat horen jullie nog wel.
Dachten eerst aan Madurodam, maar gaat slecht weer worden.
Het Escher museum is ook een optie, daar denken we nu aan.
Nog drie weekjes, en dan, vakantie!!!
Bellingwolde in Groningen.
Echt zin in!
Fietsen mee, hopen op goed weer, en weekje genieten samen.
Even helemaal niets, alleen wij tweetjes.
Hemelvaartsdag
Voor ons een dag als alle andere.
Hoewel, beetje anders als anders want we zijn de douche aan het verbouwen.
De oude douchewand is eruit.
Dus lekker druk bezig.
Morgen hoeven we ook niet op te passen.
Onze vriendjes zijn vrij.
Ondanks dat we die twee dan missen, komt het soms ook wel goed uit.
We passen ook nog maar 1 keer in de week op.
Tussendoor zien we ze natuurlijk af en toe ook wel, maar toch is het anders.
Maar, alles veranderd!
Wij, onze liefste vriendjes en de douche đ
Bram heeft trouwens zijn B diploma gehaald vorige week.
Kijk hem eens trots zijn đ
(foto van Bram is gemaakt door een net zo trotse pappa)
Was fijn dat wij erbij konden en mochten zijn.
De selfies van maandag ontbreken natuurlijk ook niet.
Ben er nog hoor.
Iedereen vraagt me waar ik blijf en of het wel goed gaat đ
Dat mag ik graag denken natuurlijk, dat je gemist wordt đ
Ik zal jullie even bijpraten.
Te beginnen met onze kleine vriendjes natuurlijk.
Je ziet ze gewoon groeien.
Het zijn echt broertjes en Bram gaat aanstaande zaterdag afzwemmen voor zijn B.
Wij mogen en kunnen er bij zijn.
Hij vertelde ons gisteren ook dat hij doorgaat voor zijn C.
Wandelen gaat nog steeds lekker.
Maar ik schitterde door afwezigheid doordat wij met hele lieve vrienden in Friesland waren.
Haar ken ik al vanaf de basisschool.
Toen heette het de lagere school.
Het was een school in Amsterdam.
Een school voor dove en slechthorende kindjes.
Of kinderen?
We waren toen nog maar zes jaar.
Kindjes dus, vind ik.
Zij woonde in Amsterdam, ik in Alkmaar.
Voor mij was het een hele reis om daar te komen.
Heb er goede herinneringen aan.
Mijn ouders hadden het niet beter kunnen doen.
We zijn elkaar een tijdje uit het oog verloren.
Niet omdat we dat wilden, maar het gebeurde gewoon.
Maar door social media, Facebook in dit geval wisten we elkaar weer te vinden.
We zijn gewoon doorgegaan, alsof het nooit anders is geweest.
De mannen kenden elkaar niet.
Maar ook dat ‘klikt’.
7 jaar gaan we inmiddels met elkaar om.
Met zijn viertjes.
Waar andere vrienden gaan, helaas, lijkt dit te blijven.
Afgelopen weekend waren we in Friesland met ons vieren. We hebben het zo naar onze zin gehad en hadden het mooiste weer van de wereld natuurlijk.
We hebben gefietst, gevaren, gepraat, gelachen, gegeten, gedronken, geslapen, gevaren maar vooral genoten.
Moederdag 2022
Beetje anders als anders.
Achterstevoren binnenkomen & meer !! 