Selfiemomentje

Spontanity6 reacties

En daar zijn we weer.
Wat een gezelligheid.
Bram was met andere dingen bezig.
Moet ook kunnen.

Ik denk dat een aantal van jullie ook wel naar de uitreiking van de televizier ring hebben gekeken.
Het programma, Over mijn lijk, van Tim Hofman heeft gewonnen.
Een opmerking van één de deelnemers stond en staat mij zo bij.

Ik vind deze zo mooi.
Want hij is zo waar.

En wat kunnen mensen het elkaar soms moeilijk maken.
Maar, alles komt goed.

Stapjes zetten

Spontanity15 reacties

Ik probeer ook maar wat uit met de nieuwe editor.

Maar goed, stapjes zetten, letterlijk en figuurlijk.

Ergens in mei was het dat de huisarts mij belde dat de waarde van mijn schildklierhormoon niet goed was.
Ik moest minderen.
Met de thyrax.
Nog meer minderen, en zelfs helemaal stoppen.
Dat is voor iemand die geen schildklier meer heeft natuurlijk niet goed.
Regelmatig bloed moeten laten prikken.
Nu weer aan het opbouwen.
Ben er nog niet hoor.
Als het over 3 weken niet veel beter is moet ik terug naar de endocrinoloog.
Zou ik niet eens erg vinden, ben al ½ jaar bezig.
Maar goed, ik ga vooruit.
Want ik heb me rot gevoeld.

Mijn haar daardoor ook trouwens.
Het zwierf door het hele huis.
Kwam het echt overal tegen, naar werd ik ervan.
Verdrietig.
Vandaag bij de kapper geweest.
Er was geen ontkomen aan, er moest ruim 20 cm af.
Maar, het nieuwe haar groeit ook alweer.
Vond het zo akelig dat ik Hans gister zelfs vroeg of ik niet kaal aan het worden was.
Behalve dan dat het iets minder dik is heb ik nog steeds een mooie bos.

Pittig kort ben ik nog niet aan toe 🙂

Selfiemomentje

Spontanity7 reacties
Eigenlijk niet op de foto willen voor een selfie. Maar mijn telefoon kan om een hoekje kijken 🙂
Als je een nachtje komt logeren…… 🙂
Even lezen voor het slapen gaan.
En zelf het lampje uitdoen!

Max is er vandaag niet bij.
Die slaapt bij een vriendje.
Bram wilde zo graag bij opa en oma slapen.
Nee zeggen was geen optie.

Opblijven, in het donker op de fiets op zoek naar een ijsje.
Beetje verwennen.
Het hoort allemaal bij logeren.


Vinden wij.

En nu?

Spontanity17 reacties

Moet ik nu mijn website een andere naam gaan geven?

https://aukjes.wordpress.com/2015/02/24/achterstevoren-binnenkomen-deel-1/

https://aukjes.wordpress.com/2015/03/02/achterstevoren-binnenkomen-deel-2/

Ik heb besloten het gewoon zo te laten.
Het is achterstevoren binnenkomen en meer.

Maar het is gedaan.
De oncoloog hoopt mij nooit terug te zien.
En eigenlijk hoop ik dat ook, ook al zal ik hem missen.

Fotomomentje van de week is erbij ingeschoten.
Maar deze foto, ik zal hem vast wel eerder ergens geplaatst hebben.
Maar mijn oudste en ik.
We komen van ver.
Maar wat doen we het goed.

Mijn jongste en ik!
DE mamma van onze kleine vriendjes.

En hoe ik er tegenwoordig uitzie?
Dat weten jullie allemaal wel.

Vijf jaar later

Spontanity21 reacties

Ruim vijf jaar later.

Ruim 5 jaar geleden werd bij mij de diagnose borstkanker gesteld.
Ik ben nu ruim 5 jaar verder.

Het was en is een dingetje.

Elke keer weer.
Duiveltjes op mijn schouder.
Krengen zijn het.
Want oh wat maken ze mij soms onrustig.
Bang.
Hoofdpijn is een hersentumor.
Pijn in mijn rug zijn uitzaaiingen in de ribben.
Om maar iets op te noemen.

Maandag moet ik naar de oncoloog.
Waarschijnlijk ga ik, moet ik met ontslag bij de afdeling oncologie.
Dat zijn nu eenmaal de regeltjes.

Maar.
Maar……..!

Wat moet ik zonder mijn oncoloog?
Wie zegt dan tegen mij dat het goed met me gaat?
Zelf kan ik het niet.

Het is een dingetje.